نوشته شده توسط : علی حیدری
   

به نام خداوند رحمتگر مهربان

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

براى الفت‏دادن قريش (1)

 

لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ ﴿1﴾

الفتشان هنگام كوچ زمستان و تابستان [خدا پيلداران را نابود كرد] (2)

 

إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاء وَالصَّيْفِ ﴿2﴾

پس بايد خداوند اين خانه را بپرستند (3)

 

فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ ﴿3﴾

همان [خدايى] كه در گرسنگى غذايشان داد و از بيم [دشمن] آسوده‏خاطرشان كرد (4)

 

الَّذِي أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَآمَنَهُم مِّنْ خَوْفٍ ﴿4﴾



:: بازدید از این مطلب : 273
|
امتیاز مطلب :
|
تعداد امتیازدهندگان :
|
مجموع امتیاز :
تاریخ انتشار : | نظرات ()